In mijn jeugd wist ik op de een of andere manier dat het voor mij heel belangrijk, zo niet het belangrijkste zou zijn in mijn leven om me uit te spreken. Opgevoed door te jonge ouders die niet goed wisten wat ze met me aan moesten, hield ik mijn mond en maakte ik mezelf klein en zo onzichtbaar mogelijk om niemand tot last te zijn. Ik leefde in mijn eigen wereld en observeerde de wereld om me heen. Toen ik eenmaal op latere leeftijd steeds vaker zei wat ik wilde zeggen, raakte ik niet alleen in conflict met anderen, maar ook met mezelf. Ik deed namelijk iets anders dan wat ik geleerd had, wat mij tot nu toe in veiligheid had gehouden maar wat mij nu in gevaar kon brengen. Door je uit te spreken kunnen mensen je afwijzen. En afwijzing betekent zo ongeveer de dood. Ik werd ziek, goed ziek, door een te snel werkende schildklier. In de praktijk betekende dat heel snel 24 kg afvallen (wat me op zich niet misstond), verlies van kracht, trillen, een hartslag van 160, jeuk door leverfalen, en nog geen 5 minuten kunnen wandelen. Uitgeput, auto-immuunziekte, wat voor mij betekende: wat doe ik mij zelf aan waardoor ik dit nu heb? In wat werk ik mezelf tegen? Wat maakt dat ik zelfdestructief gedrag heb met een mogelijk fatale afloop? Ik had inmiddels al behoorlijk wat kennis vergaard op het gebied van gezondheid en welzijn, had 15 jaar lang yogalessen gegeven en me verdiept in mezelf en mijn medemens. Het lukte me echter niet die snelle schildklier te stoppen. Het was net alsof iets in mij alles overnam waardoor ik geleefd werd en waar ik geen vat op had.
Ter informatie: de schildklier bevindt zich in het keelgebied, het energiecentrum van zelfexpressie, communicatie en zelfrealisatie. Daardoor is het ook het gebied van de vrijheid. Zonder uiting, zonder zelfexpressie zijn we niet vrij om onze unieke eigenheid tot uitdrukking te brengen en te ontplooien. Voelen we ons vrij genoeg om dat te doen, worden we hierin geblokkeerd of blokkeren we onszelf? Het keelgebied is ook het gebied van de innerlijke stem, de drang die we voelen in een bepaalde richting te ontwikkelen. Door hierbij stil te staan en naar te luisteren, ontwikkelen we het gevoel dat we vrij zijn om onszelf te zijn, te worden.
Door stil te staan bij dat wat me overkwam, kreeg ik de antwoorden. Want dat overnemen en geleefd worden, dat klopte helemaal. Ik liet mij nog veel te veel leven! Door oude overtuigingen en patronen die ik door had gekregen van mijn (voor)ouders en omgeving. Het voelde alsof ik in een moeras zat waar ik langzaam in wegzakte. Ik wist niet wat ik moest doen om mij hieruit te bevrijden en ik had totaal geen vertrouwen dat ik dit zelf en alleen zou kunnen. Daarom zocht ik hulp en de enige hulp die ik in 1e instantie vond was medicatie. Er werd mij door de arts verteld dat ik medicatie moest nemen, mogelijk voor de rest van mijn leven. Op mijn vraag waarom mijn schildklier te snel werkte had hij geen antwoord. Medicatie was het laatste dat ik wilde, ook vanuit een overtuiging van mijn (voor)ouders. Aangezien ik iets moest doen om te blijven leven gooide ik het roer om. Ik nam toch medicatie en boekte een heerlijk reisje naar de zon. Die combinatie deed me goed en de snelheid waarmee mijn schildklier te keer ging verminderde. Ondertussen was ik bezig met de vragen en antwoorden die hiertoe geleid hadden. Ik was veel bezig met zelfonderzoek, me meer te uiten en mijn blokkades op te sporen. Ik keek naar het gedrag van mijn kinderen zoals ik dat geleerd had in de opleiding tot Kindertolk®. Ik zag gedrag dat ik herkende en dat me regelmatig stoorde en me tegelijkertijd veel inzichten gaf over mijzelf. Ik zag pleasegedrag, kinderen die hun mond hielden, zich terugtrokken, lief gevonden wilden worden, die angstig waren, zichzelf standaard op de 2de plaats zetten en zich niet goed genoeg vonden. Ik zag alles wat ik zelf lang had geleefd. Alles wat ik nog leefde en wat ik in mijn werk terug zag, in mijn familie en deels in mijn vriendenkring. Dit was het leven dat ik onbewust gecreëerd had. Auw. Een leven dat ik niet wilde vanuit mijn onderbewuste overtuigingen en patronen die ik inmiddels verafschuwde. Waar ik mee in conflict was gekomen. Het leven is blijkbaar niet wat het lijkt. Dat wat we niet bewust hebben leven we net zolang, tot we ons er bewust van worden.
Naast het werken aan mezelf en een mooie basis aan opleidingen volgde ik nog een prachtige coachopleiding en de methode om onderbewuste negatieve overtuigingen te transformeren, PSYCH-K®. De weg die ik ben gegaan heeft goed uitgepakt. Ik ben gezond en slik al 2 jaar geen medicatie meer. Vanuit mijn ervaring heb ik geleerd en gezien wat er mogelijk is en wil ik niets liever dan anderen coachen naar een gezond en goed leven waarin ze zelf de regie kunnen herpakken.