Corona

De wereld is een bijzondere plek om te leven. Wat maakt de wereld mijn wereld? Wat is mijn wereld? Vroeger bestond mijn wereld uit een vader, moeder, mijn hondemaatje Bonnie, mijn vriendinnezus Carla en veel rust en ruimte. Een doodlopend straatje in een dorp waar weinig gebeurde. Oervervelend en dodelijk saai. Geen internet, weinig tv en om af te spreken ging ik bij iemand langs of belde ik, een bezigheid die gemakkelijk een half uur tot een uur in beslag nam. Ik fantaseerde over plekken waarvan ik niet wist dat ze bestonden.

Mijn wereld is inmiddels zo ontzettend veel groter geworden, eentje waarin ik verdwaal en waarin ik (over)leef door vooral en zoveel mogelijk op mezelf te vertrouwen. Doe ik dat niet, dan verdwaal ik door allerlei meningen, opvattingen, waarheden en onwaarheden. Wat kan ik anders doen dan terug te vallen op mijn gevoel, mijn intuïtie en mijn eigen waarnemingen. Zodra ik dat doe voel ik rust, vrede, vertrouwen, vreugde en de rijkdom van het leven. Verdwaal ik in de wereld, voel ik me ongelukkig, verward en alleen.

Ik had altijd een keuze. Door corona voelt het alsof mijn keuzes enorm beperkt worden. Leven is voor mij vrijheid en iedere beperking van deze vrijheid is het inluiden van de dood. Om de dood te voorkomen wordt de vrijheid beperkt. Alleen is juist deze beperking het begin van de dood! De dood van de spontaniteit, van het contact tussen mensen, van het lachen, van lol hebben, van samenzijn, van …. jawel! van het Leven!! En de grap is, dat juist door vreugdevol het leven te beleven je immuunsysteem het fantastisch doet, waardoor je minder vatbaar bent voor corona, de tijgerteek of de processierups. Een ding weet ik zeker: angst blijft een slechte raadgever.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *